chowam je w poduszkę...zamykam szczelnie...

chowa się po kątach...człowiek...z przejściami...po co inni mają wiedzieć, przecież to wstyd...że matka pija, że ojciec bije, żę nie mam za co żyć...że pieniądze się przelewają, ale na procenty...przemieniają się w dym kolejnej paczki papierosów...nowe przeziwka...idiota, debil, niedojda i szereg innych "milutkich zwrotów". Codzienność tak mocno bijąca po twarzy, bolesna...bo nie  ma nikogo. Krzyk...ryk....strach...towarzysz w ukryciu...ukryciu przeżyć, które chowamy w szczelnym pudełku by nie wyszłedł na zwenątrz!!!